KULTURANG POPULAR

Bakit nga ba mahilig makiuso ang mga Pilipino? Sinasadya ba nila ito o hindi talaga nila maiwasan ang ugaling ito?

Bago pa ang lahat, sinu-sino ba ang nasasangkot sa kulturang popular? Ang kulturang popular ay para sa masa: sa mga babae’t lalaki, bakla’t tomboy, mayaman at mahirap, matanda at bata, at iba pa. Ngunit ano ba ang kulturang popular? Ayon kay Rolando Tolentino, ang kulturang popular ay hindi lang simpleng nakikiuso kung hindi ito ay isang tereyn ng tunggalian. Dito mahahanap ang iba’t ibang value systems ng masa at maging ang mga negosyante.

Binanggit ni Tolentino na isa sa mga katangian ng kulturang popular ang kakayahan nitong lumikha ng kita.  Isa sa mga nakikinabang sa kulturang popular ay ang mga negosyante. Nagiging isang kagamitan o commodity ang kulturang popular para sa karamihan dahil hindi na kinakailangan humanap ng mga paraan para alukin ang masa. Ang masa mismo ang gumagawa ng mga paraan para lumaganap ang ano mang bagay o produkto. Dito nangingibabaw ang kahalagaan ng teknolohiya sa kulturang popular. Nagiging daan ang kulturang teknolohiya para sa epektibong sirkulasyon ng produkto, maging print, broadcast, internet at iba pa. Sa ganitong pamamaraan, habang napapadali at gumiginhawa ang buhay ng mga negosyante, nasisiyahan naman ang masa. Marahil may ibang klaseng saya ang nadudulot ng masa sa pagiging bahagi ng kulturang popular, hindi nila namamalayan na sila ay gumaganap na instrumento para sa mga negosyante.

Datapwat, ang masa ang may kapangyarihan rin dahil sa kanila rin umiikot ang mga serbisyo at produkto na inaalok ng mga negosyante. Binabase sa mga hilig at pangangailangan ang mga produkto at serbisyo na inilalabas sa merkado. Naghahanap at gumagawa ng paraan ang mga negosyante upang bumagay ang kanilang mga produkto sa iba’t ibang pangkat ng lipunan.  Dito lumalabas ang konsepto ni Tolentino na ang kulturang popular ay isang middleground. May negosasyon na nagaganap sa pagitan ng masa at ng mga negosyante. Hindi man aktuwal na negosasyon ang nagaganap kung hindi ang pagtanggap sa mga produkto na ipinahihiwatig sa masa.

Kinakailangan ring tandaan na sa kabila ng kasiyahan na ibinibigay ng mga produkto, may sakit din na naidudulot ang kultrang popular. Marami ang kinakailangang isakripisyo ng mga mamimili para lang matamo nila ang mga pinapangarap na mga bagay-bagay. Handa silang masaktan dahil gusto nila makiuso sa uso na nagging uso dahil sa masa. Ito ang ideya ng sado-masokismo na isang katangian ng kulturang popular.

Laging may sentrong pinapanggalingan ang kulturang popular. Madalas ang sentro ay maaring mga ulong-bayan, mga pangunahing lungsod, at mga sentro ng kosmopolitanismo at urbanidad. Kung ano ang nagaganap sa sentro ay sinusundan ng mga periphery. Para itong nakakahawang sakit na hindi natin maiwasan.

Sa pangkahalatang pananaw, ang kulturang popular ang realidad ng masa. Lahat ng ating kinikilos ay nakabase sa kulturang ginagalawan natin. Kahit may mga iba’t ibang mga pag-uuri sa lipunan at may sari-sariling paniniwala, hindi natin maiiwasan at matataguan ang kulturang popular lalo na sa panahon ngayon kung saan tayo ay nasa teknolihiyang era. Kahit hindi natin aminin, lahat tayo ay tumutulong sa pag-usbong ng kulturang popular. Kahit mahalin natin or kasuklaman ang isang ideya, lalo nating itinataguyod ang produkto sa pamamagitan ng pagtatanggap sa ating kultura.